آتشی که نمیرد
از آن به دیر مغانم عزیز می‌دارند که آتشی که نمیرد همیشه در دل ماستآتشی که نمیرد
از آن به دیر مغانم عزیز می‌دارند که آتشی که نمیرد همیشه در دل ماستغزل 3: اگر آن ترک شیرازی...
اگــــر آن تــــرک شیــرازی بــه دســت آرد دل مـــا را/ به خال هندویش بخشم سمــرقند و بخـارا را
بده ساقی مـــی بـاقی که در جنت نخواهی یافت / کنـار ِ آب ِ رکــن آبــاد و گلــگشـت ِ مصــــلا را
فغــان کــاین لـــولیان شوخ شیرین کار شهرآشوب/ چنان بردند صبــر از دل که ترکان خوان یغما را
ز عشق ناتمام ما، جمـــال یـار مستغنـــی اسـت / به آب ورنگ وخال وخط چه حاجت روی زیبا را
من ازآن حسن روز افزون که یوسف داشت دانستم/ که عشق از پـــرده عصمت بـرون آرد زلیخا را
اگـــر دشنـــام فرمایــی و گــر نفـــرین دعــــا گـــویم / جواب تلـــخ می‌زیبـــد لــب لعـــل شکرخا را
نصیحـت گـــوش کــن جانا که از جان دوست‌تر دارند / جوانــــان سعــادتمنـــد پنــــد ِ پیر ِ دانــــا را
حدیـث از مطــرب و مــی گـــو و راز دهر کمتـر جـو /که کس نگشود ونگشایدبه حکمت‌این معما را
غـزل گفتــی و دُر سفتـی بیا و خوش بخــوان حافظ / کـــه بـــر نظــم ِتــو افشانـد فلک عقد ثریا را
برداشت از اینجا
مرگ نازلی تقابل گفتن و خاموشی
«وارتان سالاخانیان پس از کودتای 28 مرداد 1332 گرفتار شد، همراه مبارز دیگر کوچک شوشتری زیر شکنجه ددمنشانه‌ای به قتل رسید... من او را در زندان دیده بودم... شعر، نخست مرگ نازلی نام گرفت تا از سد سانسور بگذرد، اما این عنوان شعر را به تمامی وارتان‌ها تعمیم داد و از صورت حماسه یک مبارز به خصوص درآورد.» (یادداشت شاعر، مجموعه اشعار، جلد اول، ص 600-601)
ادامه مطلب ...