آتشی که نمیرد

از آن به دیر مغانم عزیز می‌دارند که آتشی که نمیرد همیشه در دل ماست

آتشی که نمیرد

از آن به دیر مغانم عزیز می‌دارند که آتشی که نمیرد همیشه در دل ماست

خوش است قدرشناسی

 

 

  

خوش است قدرشناسی که چون خمیده سپهر/ سهـــام حــادثه را عـاقبت کند قوسی 

بــرفت شــوکــت محمـــود در زمــــانـــه نمـــانــد / جز این فسانه نشناخت قدر فردوسی 

                                                                                                     «جامی»

 

این تابلوی ِ ورودی ِ سرای حکیم ابوالقاسم فردوسی آفریننده‌ی شاهنامه‌،‌ حماسه‌ سرای بزرگ ایران و چراغ روشن شب های روزگاران ایران است.

فانوسی بر پیشگاه خانه‌ی تو

مروری بر زندگی و آثار ولفگانگ بورشرت (1947-1921م) 

 

هنگامی که با زندگی وداع کردم،

می‌خواهم دست کم فانوسی باشم

که در پیشگاه خانه‌ی تو آویخته است

و شب کم‌رنگ را روشن می‌کند،

یا می‌خواهم

در بندری که در آن کشتی‌های بزرگ آرمیده‌اند

و دوشیزگان جوان می‌خندند،

در آبراهی تنگ و چرک آلود

چشم باز کنم

و به انسان تنهایی که راه می‌سپرد،    

چشمک بزنم                                                    Wolfgang Borchert (1921-1947)K                

"ولفگانگ بورشرت"  

 

چندی پیش داستان کوتاهی خواندم به نام "نان" کاری از یک نویسنده‌ی آلمانی به نام ولفگانگ بورشرت که بهانه‌ای شد برای دانستن بیشتر درباره‌ی او و چند خطی که در ادامه در این باره می‌نویسم.

ادامه مطلب ...