غزل 7: صوفی بیا که آینه صافی ست جام را

 عکس از: فلورا

۱) صوفی! بیا که آینــه صافـی‌ست جـام را،         تـــــا بنگــــری صفـــای ِ مـی ِ لعل فام را.  

2) راز درون پــرده ز رنــــدان ِ مست پــــرس،        کـاین حال نیست زاهد ِ عالی مقام را. 

3) عنقـا شکــار  ِ کس نشود، دام بــازچین،      کانجا همیشه باد به دست است دام را. 

4) در بزم  ِدور، یک دو قدح درکــش و بـــــرو؛      یعنی: طمـــع مــــــدار   وصال ِ   دوام  را.  

5) ای دل! شباب رفت ونچیدی گلی زعیش،       پیرانه ســـر بکن هُنــــری، ننگ و نام را. 

6) در عیش ِنقد کوش، که چون آبخور نماند،     آدم بِهِشــــت روضــــــــه دارُالســــلام را.  

7) ما را بر آستانِ تو بس حق ِ خدمت است،      ای خواجه! بــــاز بیـــن بـه ترحّم غلام را.

7/1) مـــن آن زمـــان طمع ببریــدم ز عافیـت،      کـــاین دل نهــاد در کــف عشقم زمام را.

8) حــافظ مـــرید جام ِمی است، ای صبا برو،       وز بنده، بنــدگی بــرسان شیخ ِ جام را. 

ش: شاملو // ق: قدسی// ن: نیساری // قز: قزوینی // س: سایه // خ: خانلری

1) ق: صاف است 

2) خ:/صوفی ---- ش:/کشف

3) خ،ش: شکار می نشود---- ق، ش: کاین جا

4) ق: عیش

5) ق: عمر ---- ق:/هوس // ق، ش، قز: /مکن هنری

7/1) در نسخه "ش" به جای بیت هفتم این بیت آمده است.

در نسخه "ق" این بیت، بیت چهارم غزل است با این تغییرات:

من آن زمان طمع ببریدم ز عافیت

کاین دل نهاد در کف "عشقت" زمام را

8) ق: جام جم است ---- ق:/از بنده ---- ش: /شیخ خام

ترتیب ابیات غزل در نسخه "ق" :

1- 2- 3- 7/1 - 7- 6 - 4 - 5 و 8  

ترتیب ابیات غزل در نسخه "ش" :

1 - 2- 5- 6 - 4- 3-  7/1 - 8

شرحی بر غزل را از اینجا بخوانید.