یکی از نگاره‌های دست نویسی از دیوان حافظ  

برداشت از اینجا

1) رونق ِ عهد ِ شبــاب است دگـــــر بستــــان را.         می‌رسد مژده گل بلبل خـوش الحــان را. 

2) ای صبـــا! گـــــر به جوانـــان ِ چمـن باز رسی،         خدمت ِ ما برسان سرو و گل و ریحــان را.  

3) گـــر چنین جلوه کند مغ بچـــه بـاده فـــــروش،         خاک روب ِ در ِ میخــــانه کنــم مـــژگان را.  

4) ای که بر مـــه کشی از عنبر ِ ســـارا چـوگـان،         مضطرب حال مگردان، من ِ ســـرگـردان را. 

5) تــرسم ایـــن قـوم که بر دُردکشان می‌خندند،         در سر ِ کـار  ِ خــرابـــات کننــــد ایمـــان را.  

6) یــار ِ مــــردان ِ خدا باش که در کشتی ِ نـــوح،         هست خـاکی که به آبی نخـرد طوفان  را. 

7) بــــرو از خــــانه گـــــردون به در و نـــان مطلب؛         کاین سیه کاسه در آخر بکشد مهمـان را. 

8)هر که را خوابگه آخر به دو مشتی خاک است؛         گو چه حاجت که بر افلاک کشی ایوان را؟

9) مـاه ِ کنعانـــی ِ مــن! مسنـدِ مصر آن ِ تو شد.         گاه ِ آن اسـت  که بــدرود کنــی زنـدان را.  

10)حافظا!می خور و رندی کن و خوش باش ولی،       دام  ِ تزویـر مکــــن چـــون دگـــران قرآن را. 

* شرحی بر غزل را از اینجا  بخوانید.  

* چند بیتی از غزل را با اجرای استاد عبدالله دوامی در آموزش ردیف‌های آوازی از اینجا بشنوید.