غزل 2: صلاح کار کجا و من خراب کجا

 

صـــلاح ِ کــار کجــــا و مــن ِ  خـــراب کجـــــا / ببیــن تفـــاوت ره کــز کجــاست تـا به کجا 

دلم ز صـــومعه بگـــرفــت و خرقــه سالـوس / کجاست دیر  ِ مغـــان و شــراب ِ نــاب کجا 

چــه نسبـت است بـه رندی صلاح و تقوا را / سمــــاع ِ وعـــظ کجـــا، نغمـــه ربـــاب کجا 

ز روی ِ دوست دل ِ دشمنان چــه دریـــابـــد / چــــراغ ِ مـــرده کجـــا، شمع ِ آفتـــاب کجا   

چو کحل ِ بینش ِ ما خاک آستان شماست / کجـــا رویـــــم بفـــــرمــــا از این جنـاب کجا 

مبین به سیب زنخدان که چاه در راه است / کجا روی همی ای دل بدیـــن شتـاب کجا 

بشـــد کــه یــاد خــوشش باد روزگار وصـال / خــود آن کرشمه کجا رفت و آن عتاب کجا 

قرار و خواب ز حافظ طمع مدار ای دوست / قرار چیست صبوری کدام است وخواب کجا

  

برداشت از اینجا