شکفتن زنبق، 

کلام باران است. 

نوای روشن چشمه ها، 

سماع خلسه ی خاک. 

کنار مزرعه بنشین؛ 

اذان قامت گندم 

درون گنبد آلاله می شکند.  

چو روح باد سفر کن،  

مسافر گل باش. 

افق افق به تماشای روشنی برخیز... 

«محمد اسدیان»