شکفتن زنبق،
کلام باران است.
نوای روشن چشمه ها،
سماع خلسه ی خاک.
کنار مزرعه بنشین؛
اذان قامت گندم
درون گنبد آلاله می شکند.
چو روح باد سفر کن،
مسافر گل باش.
افق افق به تماشای روشنی برخیز...
«محمد اسدیان»