قصیده‌ای زیبا و یگانه از دکتر مظاهر مصفا
مردی ز شهـر هیچـــم و از روزگار هیـــچ/ جـــان از نتــایج هــــرگــــز، تــن از تبــار هیچ
از شهر بی‌کرانــــه‌ی هـــرگــز رسیــده‌ام/ تــــا رخت خـــویش بـاز کنــــم در دیــار هیچ
از کــــوره راه هـــــرگـز و هیچم، مسافری/ در دست،خون هــرگـــز و در پـــای خار هیچ
دنبـــال آب زندگـی از چشمه‌ســار مــرگ/ جویــای نخـــل مـــردمــــی از جویبــار هیچ
دست از کنار شسته نشسته میان موج/ پا بــر سـر جهــان زده، ســر در کنـــار هیچ
اصلی گسسته مانده تهی از امیــد وصل/ فرعی شکسته گشته پر از برگ و بار هیچ
دیـــوانه‌ی خــــرد ورز و فرزانــــه‌ی جهـــول/ عقـــل آفـــرین دشت جنون، هوشیار هیچ
هم خــود کتــاب عبرت و هم اعتبارْجـوی/ از دفتـــــــر زمـــانـــــه‌ی بـــی‌اعتبــــار هیچ
چنــــدی عبث نهــــاده قـــدم در ره خیــال/ یک چنــــد خیــــره کـوفته سر بر جدار هیچ
عمـری فشانده اشک ِ هنر پیش پای خلق/ یعنـــی که کــــرده گــوهر خود را نثار هیچ
آیـــــای بی‌جـــوابـــم و امـــای بـــی‌دلیـــل/ گفتـــــار پـــــوچ‌گـــــونـــــه و پنــداروار هیچ
گـــــردنــــده روزگـــارم و چرخنــده آسمـان/ لیـــل و نهــــار ســـــازم و لیـل و نهار هیچ
پــــرگـــار ســرنگونم و عمــری به پای سر/ بـــــر گــــرد خـــویش دور زدم در مدار هیچ
عــزلت نشیـــن خانــــه‌ی بی‌آسمــانــه‌ام/ محنت‌گــــزین بــــی‌در و پیکـــر حصار هیچ
صلـــح‌آزمــــای جنگــم و پیکـــارجوی صلح/ بی هـــم‌نبـــــرد ِ هـرگز و چابک سوار هیچ
تیــــــرِ هـــلاک یافتـــه‌ام از شغـــال ِ کیــــد/ خط امــان گرفتــــــه از اسفنـــــدیـــار هیچ
محکــــوم بی‌گنــــاهم و معصـــوم بی‌پناه/ مظلـــوم بی‌تظلــــم و مصلـــــوب دار هیچ
کس خواستــــار هــرگز ِ هـــرگز شنیده‌اید/ یــــا هیــــچ دیده‌اید کسی دوستدار هیچ؟
آن هیچ کـــس کـــه هرگز نشنیده‌ای منم/ هـــم دوستـدار هرگز و هم خواستار هیچ